Od 2022 roku w Polsce zaczęła obowiązywać ustawa o obronie Ojczyzny. Ustawa ta mówi między innymi o działaniach, które podjąć można w związku z miejscem pracy. Nowe przepisy regulują procedurę między pracodawcą a pracownikiem związaną z obowiązkową służbą wojskową. 

Obowiązkowa służba wojskowa jest konstytucyjnym obowiązkiem każdego obywatela Polski, z tego właśnie powodu, aby rozwiązać wiele konfliktów, w życie weszła ustawa o obronie Ojczyzny. 

Ustawa przewiduje:

• pracodawca, którego pracownik został powołany do służby nie może rozwiązać umowy, chyba że pracownik wyraźnie wyrazi na to zgodę (nie dotyczy to jednak umowy na okres próbny, na czas określony krótszy niż 12 miesięcy, wypowiedzenia z winy upadłości, likwidacji, winy pracownika),
• pracownik podczas pełnienia dobrowolnej służby wojskowej zachowuje wszelkie uprawnienia mu przysługujące w ramach pełnienia pracy (oprócz wynagrodzenia),
• pracodawca nie może rozwiązać umowy pracownika, którego współmałżonek odbywa obowiązkową zasadniczą służbę wojskową (chyba, że w wypadku likwidacji, upadłości zakładu pracy lub z winy pracownika),
• pracodawca uprawniony jest do pobierania świadczenia pieniężnego, podczas gdy zatrudnia żołnierza rezerwy lub obrony terytorialnej, pełniącego służbę rotacyjną, za dni jego nieobecności,
• pracodawca ma obowiązek zatrudnić pracownika, którego zatrudniał w dniu powołania do służby na poprzednie stanowisko, jeżeli 30 dni po odbyciu służby pracownik zgłosi się do zakładu pracy.